വാത്സല്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഗുണങ്ങൾ മനുഷ്യ ജീവിതത്തിന്റെ വിവിധ തലങ്ങളിൽ പ്രകടമാക്കുന്നു: കുടുംബം, സൗഹൃദം, രക്ഷ, പരസ്പര ബോധം എന്നിവയിൽ. ഈ ആശയം മലയാള കലകളും സാഹിത്യങ്ങളും ഫിലോസഫികളിലും ഉണ്ട്. ഈ ലേഖനത്തിൽ, വാത്സല്യത്തിന്റെ എല്ലാ രൂപങ്ങളും ജീവിതത്തിന്റെ വിവിധ കോണുകളിൽ എന്താണെന്ന് പരിശോധിക്കാം.
വാത്സല്യം കുടുംബബന്ധത്തിൽ
അമ്മയുടെ വാത്സല്യം
കുഞ്ഞിനെ ജനിപ്പിക്കുകയും ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന അമ്മയുടെ വാത്സല്യം മനുഷ്യാനുഭവങ്ങളുടെ ഏറ്റവും പ്രബലമായതും സർഗ്ഗാത്മകവുമായ രൂപങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. അമ്മയുടെ സ്നേഹം നിർമ്മലവും നിഷ്കളങ്കവുമാണ്. മലയാള സിനിമയിലും സാഹിത്യത്തിലും അമ്മയുടെ വാത്സല്യം നിരവധി പ്രാവശ്യം അടയാളപ്പെടുത്തപ്പെടാറുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, ‘അമ്മ അമ്മായിയമ്മ’, ‘അമ്മക്കൊരമ്മ’ തുടങ്ങിയ ചിത്രങ്ങൾ അമ്മയുടെ വാത്സല്യത്തിന്റെ ആഴം കാണിക്കുന്നു.
മലയാള സംസ്കാരത്തിൽ, അമ്മയുടെ സ്‌നേഹത്തെ ഭൗതികബന്ധങ്ങൾക്കപ്പുറം ആത്മീയമാക്കുകയും ധാർമ്മിക വാത്സല്യത്തിൻ്റെ പ്രമാണമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ വാത്സല്യം എത്രയും ശക്തമായി പ്രാപിക്കപ്പെടുന്നത്, അമ്മ തന്റെ കുട്ടികൾക്കായി ഏത് ബലിദാനത്തിനും തയ്യാറായി നിൽക്കുമ്പോഴാണ്.
അച്ഛന്റെ വാത്സല്യം
അച്ഛൻ എന്നും പിതൃത്വം എന്നും മലയാള സമൂഹത്തിൽ ശക്തമായ പ്രതിരൂപമാണ്. 1970-80 കാലത്തെ മലയാള സിനിമകളിൽ കുടുംബത്തിന്റെ നായകനായി അച്ഛൻ വർഗ്ഗം നിലനിന്നിരുന്നുവെങ്കിലും, അച്ഛൻ ഈ വാത്സല്യത്തെ ചിന്താശീലത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി കൊണ്ടാണ് പ്രദാനം ചെയ്തിരുന്നത്. അച്ഛന്റെ സ്നേഹം മൗനം, ഗൗരവം, കരുതൽ എന്നിവയിൽ നിന്നാണ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നത്. ‘കുറുത്ത്’ എന്ന ചിത്രത്തിലെ നായക കഥാപാത്രമായ രാഘവന്റെയും ‘കിരീടം’ എന്ന സിനിമയിലെ ശേതുക്കാണ് അച്ഛന്റെ വാത്സല്യം അവതരിപ്പിച്ച മുഖ്യമായ കഥാപാത്രങ്ങൾ.
അച്ഛൻ, തന്റെ കുടുംബത്തെ സംരക്ഷിക്കുകയും, അവരെ വരുതിയിൽ വയ്ക്കുകയും, വിജയത്തിലേക്കും നേട്ടത്തിലേക്കും നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവൻ ആണ്. ഈ താത്വികരൂപം കുടുംബത്തിൽ അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിനും വിഹിതം നൽകുകയും കുട്ടികളെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സാരമായ ഒരു പ്രതീകമാകുന്നു.
സുഹൃത്തിനോട് വാത്സല്യം
സ്നേഹം എന്നതിനു അനവധി അർത്ഥങ്ങൾ നൽകാവുന്നതാണ്. പക്ഷേ, സൗഹൃദത്തിലെ വാത്സല്യം അർത്ഥപരമായത് ഹൃദയത്തെ ഒരുമിച്ച് ബന്ധിപ്പിക്കുന്നതാണ്. ഒരു സുഹൃത്തുക്കൾ തമ്മിൽ ഉള്ള ബന്ധത്തിൽ വാത്സല്യം ധാരാളം പ്രകടമാക്കപ്പെടുന്നു. വിശ്വസ്തമായ ഒരാൾ, സ്നേഹത്താൽ കൂടുതൽ ഓര്മിക്കുകയും ഭാവനയ്ക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവനായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ വാത്സല്യം വ്യക്തിഗത ബന്ധങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയാൽ അവയ്ക്ക് ധാർമ്മികമായ ഒരു ഘടകവും അധികാരവും നൽകുന്നു.
സൗഹൃദത്തിലെ പ്രത്യാശ
സുഹൃത്ത് കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ മറ്റൊരാളുടെ കൂടെ നിൽക്കുകയും അവരെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അത് വാത്സല്യമാണ്. സുഹൃത്തിന്റെ കഠിനപ്രയത്നങ്ങളിലൂടെ അനുദിനജീവിതത്തിലെ ചെറുതും വലിയതുമായ മുന്നേറ്റങ്ങളിൽ സ്നേഹം ഉയർന്നു വരുന്നു. മലയാളി കഥകളിലും സിനിമകളിലും സൗഹൃദത്തിലെ ഈ വാത്സല്യത്തിന്റെ നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങൾ കാണാം.
സാമാന്യബന്ധം കൂടിയവർക്കിടയിലും, ചെറുതായി എങ്കിലും, പരസ്പര സ്വീകാര്യതയുള്ള സ്ഥിതി പുഷ്ടിപ്പെടുത്തുക എന്നതാണ് ഈ വാത്സല്യത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം.
വാത്സല്യം ജീവജാലങ്ങളോടും പ്രകൃതിയോടും
മനുഷ്യന് മാത്രമല്ല, മറ്റു ജീവജാലങ്ങളോടും നമ്മൾ കാണിക്കുന്ന വാത്സല്യം ഒരു മഹത്തായ മാനുഷിക മൂല്യമാണ്. കേരളത്തിലെ വൃക്ഷങ്ങൾ, മരങ്ങൾ, വന്യജീവികൾ എന്നിവയോടുള്ള നമ്മുടെ കരുതലും പരസ്പരബന്ധവും, വാത്സല്യത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഉദാത്തമായ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.
ജന്തുക്കളോടുള്ള സ്നേഹം
കേരളത്തിലെ ഫാമുകളിലും വീടുകളിലും കുട്ടികൾ വളർത്തുന്ന നായകൾ, പൂച്ചകൾ, കോഴികൾ തുടങ്ങിയ ജീവജാലങ്ങളെ സ്‌നേഹിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിത്വമാണ് മലയാളിയുടെ ഉള്ളത്.
വാത്സല്യം മറ്റു ജീവജാലങ്ങളോടുള്ള ഒരു പാരമ്പര്യവും മാനവികതയുടെ ദർശനവുമാണ്. ‘വാത്സല്യം’ എന്ന പദം മലയാള സംസ്കാരത്തിന്റെ മനസ്സാക്ഷിയിൽ ഹൃദയത്തിലേയ്ക്കും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേയ്ക്കും കൊണ്ട് പോകുന്നു.
വാത്സല്യത്തിന്റെ ദൈവിക രൂപം
ഡൗൺലോഡ് ലിങ്ക്:
Please Open part -1
Please Open part -2
മലയാള ഭാഷയും സംസ്കാരവും ദൈവിക സ്‌നേഹത്തെ ഒരു സുപ്രധാന ഘടകമായി കണക്കാക്കുന്നു. ദൈവം മനുഷ്യനെ സ്‌നേഹിക്കുകയും, ദൈവത്തെ ആത്മാർത്ഥമായി ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ബന്ധത്തിൽ വാത്സല്യം നിലനിൽക്കുന്നു. ഭാരതീയ തത്വചിന്തയിൽ “മാതൃദേവോ ഭവ”, “പിതൃദേവോ ഭവ” എന്നിവൾ വളരെ പ്രാചീനവും ദൈവികവുമായ ഒരു പാരമ്പര്യമാണ്.
ഭക്തി ഭാവത്തിലുള്ള വാത്സല്യം
പല ഭക്തിപ്പാർവ്വതങ്ങളിലെ വ്യത്യസ്ത ദൈവദേവതകളോടുള്ള മലയാളിയുടെ ആത്മാർഥമായ ഭക്തിയും സ്‌നേഹവും വാത്സല്യത്തിന്റെ സമർപ്പണത്തെ സ്പർശിക്കുന്നു. ഭക്തർ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും വീട്ടിലും, കൂടാതെ ഭക്തിനിശകൾ, അഷ്ടപദികളിലൂടെയും, ഒട്ടനവധി ആചാരങ്ങളിലൂടെയും ദൈവത്തിന് വാത്സല്യം അർപ്പിക്കുന്നു.
തകഴി ശിവശങ്കര പിള്ളയുടെ കഥകളിലും ബാലകൃഷ്ണൻ പിള്ളയുടെ കാവ്യങ്ങളിലും ദൈവിക വാത്സല്യത്തിന്റെ മഹത്തായ പ്രതീകങ്ങൾ കാണാം.
കല, സാഹിത്യം, വാത്സല്യം
മലയാളത്തിന്റെ മഹത്തായ സാഹിത്യം, കഥകൾ, കവിതകൾ എന്നിവ വാത്സല്യത്തെ കലയുടെ തലത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. മലയാളി എഴുത്തുകാരുടെ കൃതികളിൽ ഈ പദം ഒരൊറ്റ വാക്കിൽ മാത്രമല്ല, അവരുടെ ജീവിതരീതികളിലും ദർശനങ്ങളിലും വിവിധ സാഹചര്യങ്ങളിൽ പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.
മലയാള സാഹിത്യത്തിലെ വാത്സല്യം
മലയാള സാഹിത്യത്തിലെ ഉന്നതപ്രധാനമായ കഥകളിൽ അമ്മയുടെ സ്‌നേഹത്തെ, കുടുംബത്തിന്റെ ബലത്വത്തെയും വിഹിതം നൽകിയിരിക്കുന്നു. ഒ.വി. വിജയന്റെ “കസാക്കിൻറെ ഇതിഹാസം” മുതൽ മാടമ്പ് കുണ്ടുകുഴി “മാമ്പഴക്കാലം” എന്ന കൃതിയിലെയും വാത്സല്യത്തിന്റെ വേരുകൾ ധാരാളം ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
തകഴി ശിവശങ്കര പിള്ളയുടെ പ്രശസ്തമായ നോവലായ “ചെമ്മീൻ” എന്ന നോവലിൽ, ഗ്രാമീണ മലയാള കുടുംബങ്ങളുടെ ജീവിതരീതിയിലും അവരുടെ സമഗ്ര സ്നേഹബന്ധങ്ങളിലുമുള്ള വാത്സല്യത്തിന്റെ ശിൽപ്പം വളരെ സ്പർശകരമായിട്ടാണ് ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ചെമ്മീന്റെ കഥയിൽ അമ്മയുടെ കരുതലും അവളുടെ കുടുംബത്തോട് കാണിക്കുന്ന ആത്മസ്നേഹവും മുഖ്യപ്രാധാന്യമായ ഭാഗങ്ങൾ ആയി മാറുന്നു.
സംസ്കാരപരമായ ദർശനം
വാത്സല്യം: ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ അടിത്തറ
വാത്സല്യം, ഒരവസാന പരിണാമമായിത്തന്നെ, മനുഷ്യൻ്റെ അഭിമാനമായ ഒരു ഘടകം മാത്രമല്ല, മറിച്ച് അത് സമൂഹത്തിന്റെയും സംസ്കാരത്തിന്റെയും നിത്യസത്യം കൂടിയാണ്. ഒരു സമൂഹം പരസ്പരം കരുതുകയും സ്‌നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോഴാണ് അത് ശക്തിയും ഉയർച്ചയും കൈവ
